25 december 2006

Fijne kerstdagen!

Zaterdag 23 december 2006

Ondertussen zijn we al een paar dagen in Mémé. De rust en de gezonde lucht in vergelijking met Maroua is een welkome verandering.
De vele bekenden die ons komen goeie dag zeggen, doen deugd. De leerlingen van de verschillende scholen zijn ondertussen allemaal thuis.
Met de nieuwe jonge priester Mathias Nigeria hebben we ondertussen goed kennis gemaakt. Met Fadi en hem zijn we donderavond in Tokombere naar een optreden van het schoolkoor geweest en gisterenmorgen was Mathias uitgenodigd voor zijn eerste mis in het college. Hij werd er als oud-leerling van de eerste lichting en als eerste priester van het college Baba Simon in de bloemetjes gezet.
Na de middag zijn Regine en ik een paar inkopen gaan doen op de markt van Mémé. Er was extra veel bedrijvigheid want Kerstmis nadert nu vlug.

Zondag 24 december

Gisteren kwam frère Roger op bezoek o.a. om biecht te horen. We hadden natuurlijk heel wat te vertellen. (Het is met hem dat ik in 2003 een tweetal weken naar het oosten in Salapoumbe gereisd ben) Hij gaf de timmerman wat goede raad en als praktische technische knobbel herstelde hij enkele kleine defecten. We werden ook hartelijk ontvangen door de familie van Etienne en zagen met genoegen dat de woning wat verbeterd was en ze ook wat meer kleinvee hadden. Etienne vertelde dat ze op die manier hun deel voor de studies van zes van hun negen kinderen konden helpen betalen. Ook een deel van de medische kosten voor hun laatste kind dat wat gehandicapt is.
Emmanuel hielp zijn vader bij het herstellen van een stuk afsluiting van hun woning en deed veel groeten aan Maaike. David, een jonge bewonderaar van Maaike kwam een brief voor haar afgeven.
Na de middag hielp Regine bij het versieren van de kerk en Roger toonde me een verbeterde houtoven die ze in de nieuwe zaal van de zusters aan het maken zijn. Het grote voordeel ervan is dat de rook via een schoorsteen naar buiten gaat. Bij de familie van Etienne hadden we nog ondervonden hoe ongezond die rook in de keukenhut wel is. ’s Avonds aten we samen met de zusters Hedwige en Alice en maakte ik nog een avondwandeling naar een ‘concert’ ter gelegenheid van een huwelijk. Het was om twee uur begonnen en ondertussen afgelopen maar de avondwandeling had deugd gedaan .
Nogmaals aan iedereen een Zalig Kerstfeest en veel warme groeten!!
Marc en Regine

20 december 2006

Bijna Kerstvakantie

Hier wordt Kerstmis uitbundig gevierd!
Enkele van mijn medeleerlingen Spaans
De meisjesploeg voetbal 2de jaar JDB
Woensdag 20 december


Ja, de tijd gaat snel en de dagen zijn meer en meer gevuld. Maandag is Marie Fadi aangekomen uit Ngaoundere waar ze economische wetenschappen volgt. Het weerzien van haar vriendinnen bezorgde haar veel plezier. Gisteren had ik zelfs geen tijd om de mails te bekijken. Twee uur Spaans en een wandeling met zijn drieën in de bergen maakte dat de dag snel verliep. We maakten ook kennis na het avondeten met Zuster Alice, een Rwandese die in Mémé verblijft.
Regine heeft gisterenmiddag het onthaal verzorgd in de procure. Donderdag vertrekken we naar Mémé. Er zal dus nu wel een tijdje internetstilte zijn maar jullie hebben tijdens de kerstdagen wel andere dingen voor handen niet. We wensen jullie alvast heel mooie dagen toe!

17 december 2006

Mijn eerste motorit en bezoek aan het college

Vrijdag 15 december

Gisteren ben ik na het bekijken van de mails op bezoek geweest in de school van de drie meisjes van Mémé. Het is een ‘GIC avenir femme’ dat wil zeggen Gestion d’intéret commun. een 7tal vrouwen hebben een school opgericht waar allerlei vakken gegeven worden. Voor sommigen is dat alfabetisatie: sommige moslimmeisjes mogen van hun vader geen les volgen. Op latere leeftijd leren ze dan lezen, rekenen en schrijven. Anderen leren ook naaien, borduurwerk, batikken, enz. Ze leren er een kleine zaak (klerenwinkel) beheren. Men maakt ze ook bewust van het probleem van AIDS. Daarnaast komen de algemene problemen van hun streek, l’Extrême-Nord, aan bod. Na hun twee jaar durende vorming worden ze nog verder begeleid tijdens de opstartfase.
Het bezoek was voor mij heel leerrijk en met Regine gaan we samen eens kijken om een blouse of jurk te kopen misschien ook een mannenhemd in Afrikaanse stijl.
Na de siëste gaan we samen met de moto naar de saré en maken er kennis met heel wat leerlingen. Ze zijn wel moe want van zeven uur zijn ze naar school en hebben niets gegeten. Rond 3u15 komen ze thuis en beginnen aan de dagelijkse taken.
Dan ga ik naar de saré bij Martin en bespreek er nogmaals het project Terra Cottem dialogue. Samen beslissen we om het met het voorlaatste jaar uit te proberen na de vakantie. Daarom roep ik nogmaals enkele leerkrachten wetenschappen of talen op om enkele leerlingen te motiveren om een internetdialoog rond verwoestijning en waterzorg in het algemeen te beginnen! Een unieke kans van mondialisering en noord zuid dialoog in het biezonder. De leerlingen hier zijn in het voorlaatste jaar secundair drietalig (Frans, Engels, Duits of Spaans)
En zeker enthousiast om te dialogeren.
Daarna spreek ik nog af met Adrienne Fouda om eens bij ons op bezoek te komen. Toeval of niet: de lerares die het AIDS-probleem in de GIC behandelt is er ook. Adrienne is een van de beheerders van de school.
Na het avondeten komen zij en haar twee zoons op bezoek.

Mylene 4a zeer mooi broduurwerkje!



Donderdag 14 december 2006
Dank aan Maaike en Annelies en tante Tine voor de reacties!
Vandaag ben ik in het kalme verkeer naar de sare van Marie-Claire en Pauline gereden (Asta is nog altijd thuis) om een mousticaire te kopen want de muggen maken het ons te lastig. Ze zouden er voor zorgen want de woensdagmiddag hadden ze geen les. Tegen 8 uur was ik terug en konden Regine en ik samen gaan eten.
Daarna reden we samen met de moto naar het college en trokken er heel wat foto’s van de vormende activiteiten naast de gewone lessen: veeteelt (schapen, kippen, konijnen), groenteteelt, borduurwerk en breien.

13 december 2006

Enkele Afrikaanse bloemen

mangoboom met bloemen en kleine vruchten
onbekende mooie bloemen
woensdag 13 december 2006
Het rijden met de moto gaat al beter, maar ik waag me nog niet in het drukke centrum. Het maakt het me wel mogelijk om sneller in het college te geraken want te voet is het een kwartier flink doorstappen. Zo kan ik ook naar de sare die twee kilometer ver ligt.
Gisteren twee uur Spaans: een zeer goede lerares met enorm veel geduld en die de leerlingen goed weet te motiveren. Buon diaz de Camerun a todos mi amigos in Belgica y Francia.
’s Middags bezoek van een afgevaardigde van Missio Aachen maar ik heb nog niet veel kunnen praten met hem. Hij blijft tot vrijdag dus dat zal zeker lukken.
Na een uurtje siësten rijd ik naar de sare Kisitho en ontmoet er enkele leerlingen van de derdes met wie ik wat Spaans repeteer.
Daarna lees ik met een vijftal leerlingen in een stripverhaal over het leven van Charles de Foucauld dat ik van Brussel ‘Kom en Zie’ meebracht. Ze komen uit de dorpen en hebben nog veel moeite met lezen maar zijn zeer leergierig.
Ondertussen maken anderen eten klaar, vlechten de haren van een vriendin, wassen hun kleren, pompen water, studeren hun lessen en maken hun huistaken, enkelen zijn ook naar de repetitie van het koor om een concert voor zaterdag voor te bereiden, enz…
Ondertussen heeft Regine enkele kerstbrieven geschreven en opgestuurd. Hopelijk komen ze nog voor Nieuwjaar aan.
Vandaag neem ik zeker Regine achter op de moto eens mee naar ginder.
We eten op onze kamer wat brood met kaas en als dessert een zeer lekkere mango die we op het marktje konden kopen (0,75 € voor zes stuks).
Daarna gaan we op tegenbezoek bij de familie Fouda. De ouders zijn naar een vergadering maar de vijf aanwezige kinderen ontvangen ons heel vriendelijk. Er valt heel wat bij te praten. Ze doen ook veel groeten aan Maaike die in 2003 ook bij hen op bezoek was.
We hebben ondertussen een kleine adventskrans gemaakt en bij wat stemmige muziek hebben we de avond samen gezellig beëindigd.
Hasta mañana!

12 december 2006

Veel bezoek

Met Jan en Frans gaan we samen eten
Regine koopt wat aardnootjes op de kleine markt
Wasbeurt in Mokong
Afrikaanse kleren passen

dinsdag 12 december 2006
Eerst en vooral hartelijk dank voor de eerste reacties van de familie en van Melanie van Kontinenten; dat doet enorm deugd!!
P.S. Pater Michel en Monique, we hebben al een mooie Kerststal gezien. Ik maak er wel een foto van en dan kan je eens mee kiezen. Veel succes met jullie kersttentoonstelling in de St-Michielskerk in Kortrijk.
Een verslagje in telegramstijl want stilaan geraken we ‘in den draai’.
- Frans stelt voor dat ik met een moto rijd. Een jeugddroom gaat in vervulling!
- ’s middags is de verzekering en inschrijving geregeld. Ik probeer hem eens uit en het lukt vrij goed.
- Beslist om 3 uur Spaans te volgen in het 3de (bij ons 4de) jaar van het college. Eerste les valt mee hoewel de vervoeging van de werkwoorden niet gemakkelijk zal zijn. De Spaanse Zr. Aurore, die we al kennen van Mokong, is de lerares.
- Pater Jan Reynebeau komt ons bezoeken en we hebben een boeiend gesprek; s’avonds gaan we samen met Frans en Jan eten in stad.
- Anne-Marie en haar vriendinnen komen met de Afrikaanse jurk en blouse van Regine en ze is er heel mooi mee.
- Lydie een meisje dat in tweeduizend in het eerste jaar middelbaar zat, komt samen met haar broer Louis-Marie goeie dag zeggen. De tamtam werkt in Maroua snel want ik had niets van mijn komst laten weten aan de familie Fouda.
Zo dat was het dan want ik moet mijn Spaanse les nog voorbereiden (2 uur vandaag)

11 december 2006

Naar Mémé en Mokong!

Bij Marguerite en Anne-Marie in Mémé
één klas bij het buitenkomen uit de school naast de procure!
en of ze graag op de foto staan!
Martin en zijn vrouw op bezoek bij ons
maandag 11 december 2006
Ondertussen zijn we al ongeveer een week vertrokken. We beginnen ons al wat thuis te voelen in de procure van Maroua. Zaterdag zijn we met Frans naar Mokong gegaan waar we Pater Theo Dilissen, een Limburgse Spiritein, weer ontmoeten. Het is nog een echte broussemissionaris die met weinig middelen veel weet te realiseren. Er was een vergadering met de verantwoordelijken van de verschillende parochies van zijn gebied en zo konden Regine en ik een wandelingetje maken in de omgeving: de markt, de mayo (=rivier) met enkele kinderen die op hun verse kleren wachten, wassende vrouwen en een prachtige zonsondergang.
Zondagvoormiddag was er dan de mooie viering van de tweede zondag van de advent en daarna vlug naar Maroua om op tijd te zijn voor het middageten. Twee leerlingen die in Maroua studeren, hadden ervan geprofiteerd om eens mee te gaan naar huis. We brachten ook wat brandhout mee voor een interne in de sare (=woonplaats) Kisitho in Maroua waar ze met 70 meisjes samenwonen. Een begeleidend gezin houdt er wat toezicht.
We hebben zondag in onze verblijfplaats al enkele vrienden van vroeger kunnen ontvangen: Martin, de leraar landbouw met zijn gezin. Zij zijn de begeleiders van een kleinere sare (ongeveer twintig jongens).
We hebben samen de werking van terra cottem al eens besproken en er ook een klein experiment mee gedaan door TC water te laten opslorpen. We waren in de wolken.
Aangezien de proefwerken al gedaan zijn, beginnen we deze week met de voorbereiding van het project: de schooltuin. Jullie horen er nog van.
Ook Anne-Marie, Marie-Claire en Pauline, drie goede vriendinnen van Mémé, kwamen eens op bezoek en namen ondertussen de maten van Regine om een Afrikaanse rok met bijpassende blouse te laten maken. Twee van hen volgen een opleiding snit en naad in Maroua. Ondertussen wisselden we natuurlijk heel wat herinneringen uit, terwijl we naar wat foto’s van onze vorige bezoeken bekeken.
Ook Frans die zijn Kerstbrief aan het schrijven is, kwam goede dag zeggen en een pint drinken. De zondag is hier echt een rustdag waar de sociale contacten vernieuwd of verstevigd worden.
Donderdag 7 dec. 06
Om 4u10 word ik gewekt door de wekdienst van onze islambroeders. Ik schrijf een beetje het dagboekverslag en ga om 6u15 na een verfrissend stortbad naar de mis. Nadien maak ik kennis met de directrice van het college en een van haar medezusters. We spreken af om elkaar in de middag eens te ontmoeten.
Frans stelt voor om naar Mémé te gaan met een bed dat in de schrijnwerkerij van de procure gemaakt is. Een mooie verrassing want we hadden niet verwacht zo vlug in Mémé te geraken.
Onderweg wisselen we allerhande nieuwtjes uit. Het weerzien van Marguerite en Etienne, Pierre en Jacqueline en Anne-Marie en nog zoveel anderen doet enorm veel deugd. Ook de kleine Ananie, het kerstekind van het jaar 2000 is een flinke kleuter geworden. Het gehandicapte kind van Marguerite, Frans, bezorgt haar veel zorgen.
We maken ook kennis met de pasgewijde nieuwe priester Nigeria. Het eerste contact valt zeer goed mee.
We zien ook dat er een aantal mooie verbeteringen aan de missiepost aangebracht zijn maar we moeten terug om tegen het middageten in Maroua te arriveren. We gaan zeker voor een langere periode terug.
Na een korte siësta (ik moet het nog leren) ga ik naar het college J. de Bernon.
Het contact met de Boliviaanse Zr. Doris verloopt vlot. Er zijn in de grote school natuurlijk ook heel wat problemen: een vechtpartij van een tweedejaars die heel de dag in de omgeving van de klassen moet opruimen. Afspraak met een 5de jaars om zich voor een jongere die zijn arm gebroken heeft, te ontfermen.
Er zijn op de speelplaats ook vijfdejaars die zich de zangstonde van 2003 nog herinneren! ( If you’r happy…)
Nadien ga ik op bezoek bij de leraar landbouw Martin en zijn vrouw Thérèse. Ze zien er heel goed uit en we bespreken al eens kort de experimenten die we met Terra Cottem gaan doen.
Hij is heel enthousiast.
Tegen het avondeten ga ik nog vlug bij Frans mijn mails lezen en een eerste verslag op de blogspot zetten.

08 december 2006

Enkele foto's van de eerste dagen

Op het balkon in de procure van Douala
In het treinstation van Yaoundé
De wachtende reizigers
Onze 15 wagons lange trein omstreeks 10 uur 's morgens
Miel miel miel!!

07 december 2006

Aankomst in Kameroen

Maandag 4 december,

Gisteren hebben we nog een heel mooi zendingsmoment gehad in de Karmel en uitgebreid afscheid genomen van de vele kennissen en vrienden! Dank je wel priester Noël en iedereen die ons met hun gebed en financiële steun naar ginder begeleiden. Ook dank voor de personen die ons nog eens een goede reis toewensten via de telefoon.
Daarna hebben we nog eens lekker getoast op de gezondheid van Frans en zijn patroonheilige Franciscus Xaverius. En dan zijn we samen met Maaike bij Annelies en Simon heel lekker gaan eten.
Annelies moest vertrekken op skistage naar Val Thorens en na afscheid genomen te hebben, voerde Maaike ons omstreeks 17 uur naar Zaventem. Nu pas ondervond ik dat 80 kg bagage heel wat is. Na een stuk fileleed kwamen we er veilig aan.
Heel veel hebben we niet geslapen maar toch goed uitgerust in het goede bed. Dank aan ons nichtje Sophie om deze kamer in het Sheratonhotel voor te behouden.
Straks gaan we ontbijten en ons dan klaar maken om naar de luchthaven te vertrekken.
Het gratis ontbijt was lekker met croissants en koffie of thee.
Onze bagage konden we gemakkelijk naar de overkant van de straat brengen maar iemand van het hotel deed dat voor ons.
We checkten vlug in want met de nieuwe controles wilden we hier niet in de file staan. Alles verliep gesmeerd.
Doordat er een passagier ontbrak hadden we enige vertraging op onze 5241 km lange vlucht en zitten we nu al drie kwartier in het vliegtuig te wachten. Er zijn 255 passagiers mee.
Uiteindelijk vertrekken we om één uur!
De vlucht verloopt verder goed maar in Douala moeten we van 19u30 tot 21u45 wachten op de bagage. We zijn onze Afrikadoop begonnen. De bagagedrager zou wel meer willen want hij heeft zo lang moeten wachten maar we moeten streng zijn anders maken ze misbruik van onze goedheid. Met de taxi gaat het dan naar de procure waar we gelukkig nog een kamer hebben.Dinsdag 6 dec.

Natuurlijk niet veel geslapen want de koeler was wel nodig bij 29 °. De mis ’s morgens om zeven uur was voor een volle kapel meer dan honderdvijftig mensen. Vooraf zongen ze een half uur lang psalmen.
Ondertussen een telefoonkaart gekocht (2500 cfa waarvan 2000 cfa belwaarde). Eens naar Frans gebeld die ons nog eens de reisweg besprak. Hij waarschuwde ook dat we in Yaoundé moesten opletten voor de bagagedragers dat ze zeer agressief zijn.!
Aangezien we via Missio Brugge goede banden hebben met het groot seminarie Paul VI, gaven we wat steun voor de opleiding van jonge seminaristen.
We namen een paar foto’s van ons verblijf en verwaterden op het zwembad maar omstreeks 10 u kwam Jozef onze taximan ons halen om naar het busstation te rijden. Met de lange reis in het vooruitzicht permitteerden we ons een zekere luxe en namen een aircobus. Na aanduiding van de bagage en wat wachten vertrokken we om twaalf uur naar Yaoundé (250 km); de rit kostte 8500 cfa per persoon.
Het landschap was mooi! We reden door een heuvelachtig gebied in het uitgedunde regenwoud en bewonderden de rijkdom van de natuur. We kregen een krantje en een croque messieur en een gouavesap als drank.
Omstreeks 15 uur kwamen we in het busstation van Yaoundé aan en namen een taxi naar het station. (2000 cfa). De chauffeur sloot ramen en deuren als we aankwamen en waarschuwde ons voor de bagagedragers. Ze kwamen inderdaad met een zwerm van ongeveer tien personen om ons heen staan en probeerden uitgekozen te worden. We zegden heel duidelijk dat we maar één drager nodig hadden en zelf ook een deel van de bagage droegen. De rust herstelde zich tamelijk snel.
Nu nog de treinticketten: aan één klein gichet werden ze verkocht. We moesten in de rij stoelen aanschuiven en als we ze vroegen waren er geen couchettes meer beschikbaar! We moesten tot 17 uur wachten dan zouden we het weten. We hadden ze dus moeten reserveren maar in Douala hadden ze ons gezegd dat dat niet kon! Gelukkig om 17 uur kregen we toch een slaapcouchette voor 2 personen: 28 000 cfa per persoon!
Na heel wat gestuw en kabaal kwamen we omstreeks 18 uur in onze couchette. De drager was met 600 cfa zoals afgesproken tevreden. Oef!!!
We vertrokken net na zonsondergang omstreeks 18u 30 naar Ngaoundere. De maansopgang was in de donkere nacht boven het oerwoud een prachtig spektakel.
Ange kwam ons het menu presenteren dat we in onze couchette zouden krijgen. We bestelden kip en bakbananen met als dessert papaja (2500 cfa). Uiteindelijk werd het rundvlees en vis want de rest was er niet meer en als dessert één maal papaja en één maal ananas. Omstreeks 21 uur kwam het eraan en het smaakte heel goed.
Daarna legden we ons te rusten want van slapen kwam niet veel terecht. De trein maakte veel lawaai en stopte regelmatig en door de versleten schokbrekers (?) vertrokken we dan telkens met hevig geschok. We konden wel rusten en stilaan koelde het ook wat af.
Onderweg stonden heel de nacht door op alle stopplaatsen mensen van alles aan te bieden: water, honing, fruit, maniok, enz. De kinderen waren ook heel blij als ze een lege plasticfles kregen.
Omstreeks 5u30 begon het klaar te worden en zagen we het landschap veranderen. Ik had ook een babbel met een advocaat van Yaoundé die voor 2 dagen moest gaan pleiten in Ngaoundere. De meeste processen in het noorden gaan over ‘coupeurs de route’: mensen die een wagen doen stoppen en alles meenemen. Gelukkig vermindert het de laatste tijd zegt hij nog. Er zijn in Kameroen maar 1400 advocaten voor een bevolking van minimum 16 miljoen.
Hij geeft me zijn kaartje en ik zeg dat ik hoop hem niet nodig te hebben.
Omstreeks 11 uur komen we in Ngaoundere aan en kunnen onmiddellijk met de bus naar Maroua. (6000 cfa/p) We zien heel kort Marie Fadi, onze studente economie afkomstig uit Mémé, het weerzien na drie jaar is voor mij ontroerend en duurt veel te kort maar de bus wacht niet.
De reis verloopt goed: het savannewoud en de dorpjes wisselen zich af en we worden vergast op een spraakvaar van een charlatan die de mensen een aloë product aansmeert dat voor alle ziekten helpt. Hij verkoopt zeker voor 100 000 cfa.
Na een paar stops komen we om 18u15 in Maroua aan en priester Frans komt ons afhalen. De Afrikaanse omhelzing doet veel deugd en er valt een pak bekommernis van ons af. We zijn God zij dank moe maar tevreden aangekomen.

01 december 2006

Tijdelijk afscheid

De traditionele afwas na de gezellige broodjesmaaltijd!
De groepsfoto zonder Pater Michel en Anne-Marie
Gisteren namen we tijdelijk afscheid van de ongeveer voltallige groep van Missio Brugge. Jammer dat pater Michel en Marie-Anne er niet bij konden zijn!