Mijn 7de reis naar kameroen

Waregem, 13 december 2011 Beste Vrienden, Het is weer zover! Over een maand, op 13 januari vertrek ik voor de 7de keer naar Kameroen. Eerst en vooral wil ik de mensen die mij daar bij aanmoedigen danken. Zonder jullie belangstelling en steun zou ik het waarschijnlijk niet meer doen. Regine betwijfelt dat wel! Veel vrienden vragen me : ‘Hoe gaat het nu ginder?’ ‘Is het daar nog veilig en rustig?’ Gelukkig zijn de presidentsverkiezingen vrij kalm verlopen en ook de uitslag is min of meer aanvaard. Paul Biya blijft voor een nieuwe ambtsperiode president. De economische toestand van de Extrême Nord provincie verandert niet veel. De armoede blijft groot en Priester Frans blijft heel veel aanvragen krijgen voor studiebeurzen . Ook Zuster Lea doet heel veel om het onderwijs en de ziekenzorg in haar missiepost te steunen. Ik dank jullie van harte om de trouwe steun die zij voor hun werk van velen onder jullie krijgen. Deze keer in het bijzonder dank aan de Noord-Zuid werking van de stad Waregem die een project van Frans Byl gesteund heeft. (Gemeenschappelijke graanschuur van Mayo Louti – Kortchi) en aan een medekoorlid die via een serviceclub een heel gewaardeerde bijdrage leverde. Een deugddoende ervaring was het bezoek van twee goede vrienden uit Kameroen, Madeleine en Gabriël. O.a. hun getuigenis tijdens de viering in de Karmel zullen we niet vlug vergeten. Dit jaar ben ik tijdens de missiemaand voor de eerstejaars van het H.-Hartcollege gaan spreken over het leven in Noord-Kameroen. Het deed deugd om zo goed ontvangen te worden en om in acht sessies toch 300 leerlingen en hun begeleidende leerkrachten te kunnen boeien. Ook ging ik tijdens het weekend van Missiezondag naar Izegem in zes eucharistievieringen getuigen over de zin van missiewerk in het algemeen en van Priester Frans en Zuster Lea in het bijzonder. Daarnaast ga ik elke week naar ‘Kontinenten’ om vrijwilligerswerk te doen rond de werking van Missio-Opleidingen. Een afdeling van Missio die sponsors zoekt voor seminaristen in zusterkerken in Afrika, Azië en Zuid-Amerika. Tijdens mijn 7de verblijf ga ik het ontwikkelingswerk van Filip Maenhout, een vriend uit Eeklo bezoeken. Het is vorming van jonge landbouwers in de streek van Bertua in Oost-Kameroen. Je kan er meer over lezen in zijn blogspot www.filipmaenhout.blogspot.com Eind januari komt Regine af en gaan we samen naar Maroua om het missiewerk van Priester Frans en Zuster Lea te bezoeken en er een handje toe te steken. Zoals tijdens mijn vorige reizen kan je onze belevenissen volgen op onze blogspot http://www.waregemkameroen.blogspot.com Hartelijke groeten Marc en Regine

7de reis naar Kameroen

Over iets meer dan een maand vertrek ik weer naar Kameroen. Verdere berichten daarover volgen.

De graanzolder die met steun van de stad Waregem in Zived gebouwd werd.

Enkele sfeerbeelden van het Mabatobato feest in Waregem eind augustus.

Mabatobato = Feest in het park

We stonden op mabatobato met een stand.

Nog enkele

Hier gaat het zo vlot dat ik er nog wat aan toevoeg!

Inzegening van het 'Centre Hospitalier' van Nguetchewe

Zuster Lea geeft een financieel verslag

De sous-prefet knipt het lint door

Père Henri, die de bisschop vervangt, zegent het gebouw in

Ook Frans bezoekt het nieuwe centrum

Nog enkele mooie foto's

Doordat het in Kameroen zo moeilijk was om foto's op de blogspot te plaatsen zet ik er nu enkele op. Veel kijkplezier

Samen met Joël en Gabriël

Een laatste pint bij de luchthaven

Maandagochtendsport in JDB

Roger (universitair diploma)probeert via een callbox wat te verdienen

Een fiets voor een catechist van Zamay

Weer thuis

Een restaurantje in Maroua dat ik iedereen kan aanraden

Fadi Marie met haar vriend Roger

Fadi Marie bij het grote Mariabeeld in de baseliek

Voor de mooie baseliek van Yaoundé

Mijn gastgezin in Yaoundé

Na een zeer vlotte incheck en na een laatste pint samen met Gabriël,
Madeleine,Joël en Marthe ben ik om 00h00 (plaatselijke tijd) vertrokken.Ik zat naast een Poolse zuster die op vakantie ging naar huis. Na het 'avondeten' heeft ze nog heel wat verteld over haar missiewerk in de oostprovincie in Bertoua. Daarna een aantal uren gerust en zonder problemen geland en door de douane gepasseerd. En dan zeer goed thuisgekomen. Regine is natuurlijk nog meer gelukkig dan ik en ook de kleinkinderen waren heel blij opa terug te zien.

Zalig Paasfeest

Aan iedereen een Zalig Paasfeest! Een beetje laat maar er waren hier weer eens verbindingsproblemen.

Vieren met mijn vrienden bij een pater van het Heilig-Hart.


Tot heel binnenkort in Vlaanderen.

Dank aan alle volgers en vrienden die mijn blog volgden

Binnenkort keer ik terug naar huis. Ik wil al mijn vrienden in Vlaanderen en Kameroen of elders in de wereld danken voor de sympathieke reacties op mijn blogspot. Jammer genoeg duurde het heel lang om er foto's op te plaatsen. Ik voeg er zeker enkele van de 1600 die ik genomen heb toe als ik thuis ben.

Warm, heel warm

De laatste dagen is het uiterst warm en 's morgens is mijn bed een zwembad.
Ik heb heel wat kilo's "afgezweet".
De internetverbinding werkte zeer slecht, vanddar mijn stilzwijgen. Ook was er regelmatig stroompanne en "coupure d'eau". Je leert je vlug aanpassen: altijd een voorraadje water aanleggen. Gelukkig brengt het zwembad de noodzakelijke verfrissing. Het is ook de tijd van tot weerziens wensen.
Morgen vertrek ik naar Yaoundé en dan ben ik wel heel binnenkort thuis.
Ook deze keer duurt het heel lang om een paar foto's op te laden. Toch blijven de leerlingen van J de Bernon lopen en krijgen ze les waarbij ze leren hoe ze een schaap moeten inenten.

Eindelijk zeker dat ik tot eind april kan blijven

Na lang wachten, ben ik nu toch in orde om tot eind april hier in kameroen te verblijven.
Voor het ogenblik heb ik het wat rustiger want ook in het college is iedereen met vakantie.
Ik neem wat tijd om bij enkele bevriende families op bezoek te gaan en ook wat te lezen.
Binnenkort moet ik ook afscheid nemen van het noorden wat zeker niet makkelijk is.

Vakantie: kort verblijf in Mémé

Voor het ogenblik is het vakantie in Kameroen. De kinderen leren al een huisje bouwen. Met een sardineblikje maken ze de leemstenen. Voor de vaders is het een zwaar

karwei om de stenen voor een muur of een kamer te maken.
De oudere leerlingen komen op de missiepost de vakken die ze minder goed deden bijwerken.

De dagen zijn redelijk gevuld. Van 7u30 op school tot 13u dan wat eten en na een korte siëste naar het zwembad om wat werkjes na te kijken en af en toe een frisse duik te nemen.

O

Is dat geen mooi olifantje, Torah en Arthur?
mstreeks 18 uur ga ik dan naar huis, eet wat, ga nog een babbeltje slaan en ga redelijk vroeg slapen. 's Morgens schrijf ik dan de antwoorden op m'n ontvangen mails.

Vrienden van jan op bezoek

Een jeugdvriend van Jan Reynebeau is bij hem op bezoek gekomen. Ze waren alle drie heel blij met hun verblijf.
eén van de studentinnen van het college JDB heeft op de vrouwendag een aanmoedigingsprijs gekregen. Ze was de eerste van alle meisjesleerlingen van Maroua in het voorlaatste jaar voor wetenschappen. Frans heeft heel wat problemen gehad met het vervoer van banken naar

Zamay. De pick-up van de zusters had een defecte koeling. Ze hebben hem een heel eind moeten slepen.

Een vriendendienst

Pierre Scheirman, een vriend die werkt voor de Duitse ontwikkelingssamenwerking vroeg me om een ontslagen leraar van de Franse school te vervangen, totdat ze iemand anders gevonden hebben. Ik heb nog niet definitief ja gezegd maar wil het toch proberen. Gisteren zijn we met de school gaan zwemmen.

Vroeger naar huis komen?

Mijn visum speelt me wel heel erg parten. Men had me stellig gezegd dat het geen enkle probleem zou zijn om in T'sjaad mijn visum voor twee maand te verlengen maar nu blijkt het toch maar met een maand verlengd.
Gewoon geldklopperij of angst voor pottenkijkers? Ik weet het niet. De fraude en het onbeschaamd om steun vragen omdat je blank bent, ergert me we l erg.

De secretaresse van Zamay (ze verdient circa 15 euro per maand) en als de directeur er niet is heeft ze geen werk. Ze was de dag voordien naar het huwelijksfeest van haar broer geweest.

De prachtig ontworpen gastenkamer bij Pater Jan Reynebeau

8 maart: vrouwendag

Alle naai-ateliers hebben het bijzonder druk om de panjes voor de internationale vrouwendag af te werken. Hier is dat vooral een optocht en daarna dansen en zich tonen.
Niet spieken is hier bijna niet mogelijk,niet?
.

Frans zorgde voor enkele fietsen voor zijn medewerkers. Ze moeten wel ook een bijdrage leveren om zich meer verantwoordelijk te voelen voor hun fiets.

Het feest van de Vlamingen bij Jan Reynebeau was heel aangenaam.

Eindelijk is mijn visum geregeld

Nu begrijp ik weer wat beter wat het is om als Afrikaan te proberen een visum te krijgen om naar Europa te komen. De kosten zijn voor zeer velen al een heel groot probleem.
Ondertussen wordt het hier wel heel warm. Een uurtje zwemmen wordt een dagelijkse noodzakelijke verfrissing. Er komen ook steeds meer Kameroenezen zwemmen.
Tijdens het droog seizoen vernieuwt men de daken van de huizen en waterhalen is een dagelijkse zware opdracht. 20-25 kg op je hoofd op hobbelige wegjes is niet gemakkelijk. Meestal doen ze het tweemaal daags of meer naargelang de grootte van het gezin. Foto's toevoegen lukt vanavond niet. Volgende keer misschien.

De school in Zamay

Zamay, de nieuwe parochie van Frans Byl, heeft een lagere middelbare school. De secretaresse verdient 10 000 cfa (= 15 euro per maand)! Elke maandag wordt de vlag gehesen en het volkslied gezongen.

Waterhalen blijft voor heel veel mensen een heel zware dagelijkse opdracht.

Een schitterend gezondheidscentrum in Nguetchewe

Op 2 maart werd in Nguetchewe een gezondheidscentrum ingezegend. Het werd mogelijk met een flinke steun van de provincie West-Vlaanderen. Het is een stuk het levenswerk van zuster Lea Oosterlinck die samen met een noord-Italiaanse priester Felice dit schitternd initiatief tot een goed einde brachten.

De bevolking is dan ook zeer dankbaar voor dit mooie geschenk. Zij hebben zelf door veel handarbeid hun bijdrage geleverd. Er werd dan ook begonnen met dansen en dat zal tot heel laat in de nacht geduurd hebben.

Een beetje jaloers?

Beste vrienden,
terwijl ik hoor dat het bij jullie koud blijft kan ik jullie melden dat ik hier om 19u30 op het teras van Ciber international zit. In mijn hemdsmauwen, en met regelmatig een kort babbeltje. Er is nog enorm veel volk op straat.
In de zesdes van het college heb ik Engelse les gegeven en hebben we : ' If you are happy ...' geleerd. Als ik aankom zijn er ook altijd leerlingen die beginnen te zingen 'Go tell it on the mountains'. Een lied dat ik in de kerstperiode van 2009 aanleerde.
Het is toch jammer dat ze geen enkel uurtje zang of muzikale opvoeding hebben. Ik heb ook een zwemabonnement en tot nu toe bijna altijd het hele zwembad voor mij alleen. Het water is volgens hen 'glacée'
Ik voeg ook een foto toe van een wijkcentrum dat met steun van de noord-zuidwerking van Waregem afgewerkt is.
Ik sprak deze middag in de club Kalialo met een notaris en een Parijse ontwikkelingssamenwerker en één van zijn Kameroense medewerkers. De situatie in Noord-Afrika wordt hier door de intellectuelen op de voet gevolgd en er is toch ook een soort revolutionaire onrust. Er waren o.a. in Douala (haven en economische hoofds

tad wat samenscholingen.

Blij weerzien in Mémé

Blij weerzien in Mémé
Omstreeks 7u30 vertrokken om de warmte wat te mijden. Er was geen elektriciteit in de wijk van de ciber. Zo moest ik noodgedwongen direct doorrijden naar Mémé.
De weg is heel slecht: veel en diepe putten. Je kan bijna nooit sneller dan 60km per uur rijden.
Halverwege had ik dan nog een derde platte band. Gelukkig direct heel wat assistentie.
De weg naar de missiepost vond ik makkelijk terug maar zowel de priester Theofiel als de zusters waren naar Maroua.
Daarom ging ik naar de hoofdcathechist Etienne en kon me daar installeren in een kamer van de oudste dochter die nu in Yaoundé studeert.
We konden wat bijpraten en gingen een kijkje nemen in het plaatselijk ziekenhuis waar ik Christine de ziekenhuisverzorgster opnieuw ontmoette. Ze was benoemd in een vrouwencentrum in Mora en vertrekt binnenkort naar die nieuwe post.
Na het lekkere middageten trokken we naar Mora waar we Elisabeth zagen met een tweede flinke baby. Haar eerste was tijdens de geboorte overleden. Daarna gingen we op zoek naar de woning van Monique. Ik had een babbel met haar en ze zijn vastbesloten te trouwen. Het is heel moeilijk om de relatievorming van jonge mensen te ontrafelen: ze ontmoeten elkaar ongeveer een jaar geleden aan het ziekenhuis waar Monique ‘s avonds in het licht kwam studeren.
In december 2010 is haar man haar gaan voorstellen aan zijn ouders. Hij zou volgens de traditie dan de hand moeten vragen aan de vader van Monique. Ze zijn dan op 28 januari weggetrokken naar Mora. Zonder expliciete toestemming van de ouders. Aan de andere kant willen ze dat hun dochter gelukkig wordt en zijn ze in hun hart akkoord.
Rond 21 uur gaan slapen maar met het vooruitzicht morgenvroeg een 4de band te stoppen.
Om 5 uur kon ik niet meer slapen en verving de band. Omstreeks 6u30 vertrok ik naar de missiepost waar de stagiair Alexandre me mijn boekaroe toewees. Ik maakte kennis met de groep van twintig meisjes die een vorming: hygiëne, alfabetisatie, koken, handwerk volgen.
Na de gebedsdienst ben ik bij de zusters op bezoek geweest: 6 postulanten: 1 Kameroense, 3 Ugandese, 2 Rwandese. Alleen de overste Martina was een oudgediende maar zij wordt omstreeks mei vervangen. Er kwamen ook twee Duitse jongeren Sophia (Frankfurt) en Editha (Berlijn) aanschuiven. Ze werken voor een Duitse NGO voor èèn jaar. Er werd heel wat heen-en-weergekabbeld.
Ik nam een uurtje siësta en dan organiseerden we een wedstrijdje muziekmaken met een ballon tijdens een dansje. Buba (de kok) en ik vormden de Jury. Daarna gingen Buba en ik naar Mayo Ouldeme waar we Nigeria, een oud-priester van Mémé gingen bezoeken.
Het was een heel gelukkig weerzien.
‘sAvonds ben ik dan nog bij Abraham, de oud-kok van Frans op bezoek geweest. Echt een mooie dag.
Eindelijk gelukt om enkele foto's op te laden. Maar het nam meer dan een uur in beslag. Geduld dus.

Enkele nieuwtjes

1 Ondertussen ben ik al enkele keren op bezoek geweest in het college Jacques de Bernon in Maroua. Veel van de leerlingen kennen me nog van mijn vorige bezoeken en vragen om eens naar hun klas te komen. Zo heb ik al Duits gevolgd en gegeven in het voorlaatste middelbaar; Frans in een vierde jaar; toezicht in een eerste jaar (75 leerlingen).
2 Al enkele jonge moedertjes ontmoet, o.a. Asta Adèle van Mémé.
3 Met Frans ben ik gaan kijken naar een gemeenschapszaal die met steun van Waregem afgewerkt werd. De laatste zes km ernaar toe waren heel moeilijk berijdbaar.
4 Morgen is het de dag van de jeugd en zal er weer volop opgetrokken worden om als school de eerste prijs in de wacht te slepen . Vier uur lang stapten leerlingen van alle niveaus, en naar het einde verenigingen marcherend voorbij. De leerlingen van de lagere scholen luid zingend. Sommigen waren er al om 7u30 en stapten op om 11u30
5 Zaterdag vertrek ik voor een week naar Mémé. Voor de foto’s:geduld!!

Enkele korte nieuwsjes

Goed aan gekomen in Maroua!

Eerst nog wat spelen met Roland, het jongste zoontje van mijn gastgezin. Gabriel voerde me dan naar de luchthaven en ik was de twaalfde in de rij om in te checken.
De vlucht naar Maroua is vlekkeloos verlopen. Geen problemen met de weg er naar toe. Geen moeilijkheden met het inchecken en een rustige vlucht. Leuk toeval: ik kon naast een Colombiaanse pater van Ouzal zitten en zo wat bijpraten.
Frans Byl stond ons op te wachten en het vliegtuig landde om 13u20 (5' vertraging!!)
Daarna zijn we samen wat gaan eten en konden zo al heel wat met mekaar uitwisselen. Mijn probleem met het verlengen van mijn visum zal waarschijlijk opgelost kunnen worden. Ik kreeg ook de vraag van een vriend Joel om te helpen bij het oplossen van een gelijkaardig visumprobleem van zijn vriendin Marthe.
Foto's opladen lukt nog niet. Ik probeer later nog wel.

L'accueil chaleureux de mes amis

 Edith, Herman et Roland les enfants de Gabriel et Madeleine

 Notre premier repas avec Anschaire, Gabriel et moi

 Dans le salon de la famille

Rencontre avec mes amis, Marie-Claire et Marie Fadi ( avec leur mari : Aladji et Roger) de Mémé que je connais depuis onze ans.

Marie-Claire avec Angoulou Isidoor, son fils qui a presque deux ans.

Morgen ben ik bijna in Yaoundé

Zo zag het er in 2007 uit bij het landen in Yaoundé

Trouwe breimoeders!

Cecile en Jeanine hebben al heel wat breiwerkjes meegegeven

en vandaag brachten ze er weer enkele. Van harte bedankt!