Na een korte afwezigheid en een internetpanne!

De groententuintjes worden goed besproeid in Mémé
Na elf jaar wachten een eerste baby
Regine vult enkele rekeningschriften in
Ezelsvlees smaakt niet slecht
Op bezoek bij Pierre Abalangaz samen met het parochieorkest

Na een week afwezigheid weer wat nieuws uit Kameroen!! We waren op bezoek bij Zuster Lea, Dema en Justine in Nguetchewé, waar we heel hartelijk ontvangen werden. Het was een mooie verpozing in een heel rustige missiepost. We waren er wat afgesloten van internet en dat valt eigenlijk wel mee. Regine was meegereden met Lea en ik kwam 2 dagen later met de moto. Omdat ik Mémé op ongeveer 55 km van Maroua voorbijkwam, heb ik daar geslapen en ondertussen gezien dat de groentetuintjes het goed doen en de vrouwen enthousiast blijven water geven. Er zijn zelfs al enkele jongeren die de vrouwen concurrentie willen aandoen.
In Nguetchewe hebben we enkele speciale geboortes meegemaakt: het eerste kindje van een sectorverantwoordelijke na 11 jaar huwelijk. Een enorme vreugde! En dan hebben we een moedertje die haar tiende kind moest krijgen met de auto 15 km ver gebracht naar het dispensarium. Haar weeën waren al begonnen en toen we ’s avonds van Djinglia terugkwamen, ging ze met haar zoontje mee naar huis. Het was, na een moeilijke geboorte, ongeveer 2 uur voordien geboren en de moeder bloedde nog maar mocht van de verpleger toch mee. Normaal mag de vader het kind maar na een week zien. Maar zuster Lea vroeg aan de moeder of ze hem mocht zeggen dat het een zoontje was. Hij was heel blij en de naam zal waarschijnlijk in hun taal ‘dat volstaat’ worden. Maar er zijn nog Benjamins die nog een broertje of zusje krijgen.
In Djinglia gingen we met zuster Françoise naar een marktje waar we ezelsvlees proefden en een vrouw met een pijp ontmoetten. Ook leerde ik dat er nog een sterke mengeling is van natuurgeloof en christendom. Met de Guatemalteekse zuster Dema oefende ik mijn Spaans. We maakten een wandeling vanuit de missiepost tot bij de Peuls, een echte nomadenstam. Ze leven in eenvoudige hutten en maken binnen vuur om zich wat te warmen. Met heel het gezin slapen ze op een groot bed met takken gemaakt op ongeveer 80 cm hoogte. De vrouwen en de kinderen waken overdag bij de kalfjes en ‘s avonds komen de mannen met de kudden terug. ’s Morgens krijgen de kalfjes de ene helft van de melk en de rest drinken ze zelf op. Jammer genoeg gaan de kinderen niet naar school en spreekt er niemand Frans. Ze hebben ook weinig contact met de plaatselijke landbouwstam. Toch heel vriendelijke mensen want de tweede keer dat ik op bezoek ging, boden ze me verse melk aan.
De laatste morgen had zuster Lea pannenkoeken gebakken en of ze smaakten!!
Op de terugweg sliep ik weer in Mémé en zag er tot mijn vreugde drie jonge postulanten die er voor zes maand hun stage doen: een Ugandese onderwijzeres, Flore en twee Burundese Louise en Odile. Ze zullen een welkome hulp zijn bij zuster Hedwige en Alice. De vreugde kon niet op want er was het traditioneel volksfeest van de Hourza’s en het verjaardagsfeest van zuster Hedwige! De volgende dag keerde ik omstreeks tien uur naar Maroua terug.
‘s Middags had ik dan mijn eerste proef Spaans en buiten de vervoeging van de werkwoorden, viel het nog mee, hopelijk haal ik de helft van de punten.
Dank aan iedereen voor de deugddoende reacties en tot later!