Een beetje jaloers?

Beste vrienden,
terwijl ik hoor dat het bij jullie koud blijft kan ik jullie melden dat ik hier om 19u30 op het teras van Ciber international zit. In mijn hemdsmauwen, en met regelmatig een kort babbeltje. Er is nog enorm veel volk op straat.
In de zesdes van het college heb ik Engelse les gegeven en hebben we : ' If you are happy ...' geleerd. Als ik aankom zijn er ook altijd leerlingen die beginnen te zingen 'Go tell it on the mountains'. Een lied dat ik in de kerstperiode van 2009 aanleerde.
Het is toch jammer dat ze geen enkel uurtje zang of muzikale opvoeding hebben. Ik heb ook een zwemabonnement en tot nu toe bijna altijd het hele zwembad voor mij alleen. Het water is volgens hen 'glacée'
Ik voeg ook een foto toe van een wijkcentrum dat met steun van de noord-zuidwerking van Waregem afgewerkt is.
Ik sprak deze middag in de club Kalialo met een notaris en een Parijse ontwikkelingssamenwerker en één van zijn Kameroense medewerkers. De situatie in Noord-Afrika wordt hier door de intellectuelen op de voet gevolgd en er is toch ook een soort revolutionaire onrust. Er waren o.a. in Douala (haven en economische hoofds

tad wat samenscholingen.

Blij weerzien in Mémé

Blij weerzien in Mémé
Omstreeks 7u30 vertrokken om de warmte wat te mijden. Er was geen elektriciteit in de wijk van de ciber. Zo moest ik noodgedwongen direct doorrijden naar Mémé.
De weg is heel slecht: veel en diepe putten. Je kan bijna nooit sneller dan 60km per uur rijden.
Halverwege had ik dan nog een derde platte band. Gelukkig direct heel wat assistentie.
De weg naar de missiepost vond ik makkelijk terug maar zowel de priester Theofiel als de zusters waren naar Maroua.
Daarom ging ik naar de hoofdcathechist Etienne en kon me daar installeren in een kamer van de oudste dochter die nu in Yaoundé studeert.
We konden wat bijpraten en gingen een kijkje nemen in het plaatselijk ziekenhuis waar ik Christine de ziekenhuisverzorgster opnieuw ontmoette. Ze was benoemd in een vrouwencentrum in Mora en vertrekt binnenkort naar die nieuwe post.
Na het lekkere middageten trokken we naar Mora waar we Elisabeth zagen met een tweede flinke baby. Haar eerste was tijdens de geboorte overleden. Daarna gingen we op zoek naar de woning van Monique. Ik had een babbel met haar en ze zijn vastbesloten te trouwen. Het is heel moeilijk om de relatievorming van jonge mensen te ontrafelen: ze ontmoeten elkaar ongeveer een jaar geleden aan het ziekenhuis waar Monique ‘s avonds in het licht kwam studeren.
In december 2010 is haar man haar gaan voorstellen aan zijn ouders. Hij zou volgens de traditie dan de hand moeten vragen aan de vader van Monique. Ze zijn dan op 28 januari weggetrokken naar Mora. Zonder expliciete toestemming van de ouders. Aan de andere kant willen ze dat hun dochter gelukkig wordt en zijn ze in hun hart akkoord.
Rond 21 uur gaan slapen maar met het vooruitzicht morgenvroeg een 4de band te stoppen.
Om 5 uur kon ik niet meer slapen en verving de band. Omstreeks 6u30 vertrok ik naar de missiepost waar de stagiair Alexandre me mijn boekaroe toewees. Ik maakte kennis met de groep van twintig meisjes die een vorming: hygiëne, alfabetisatie, koken, handwerk volgen.
Na de gebedsdienst ben ik bij de zusters op bezoek geweest: 6 postulanten: 1 Kameroense, 3 Ugandese, 2 Rwandese. Alleen de overste Martina was een oudgediende maar zij wordt omstreeks mei vervangen. Er kwamen ook twee Duitse jongeren Sophia (Frankfurt) en Editha (Berlijn) aanschuiven. Ze werken voor een Duitse NGO voor èèn jaar. Er werd heel wat heen-en-weergekabbeld.
Ik nam een uurtje siësta en dan organiseerden we een wedstrijdje muziekmaken met een ballon tijdens een dansje. Buba (de kok) en ik vormden de Jury. Daarna gingen Buba en ik naar Mayo Ouldeme waar we Nigeria, een oud-priester van Mémé gingen bezoeken.
Het was een heel gelukkig weerzien.
‘sAvonds ben ik dan nog bij Abraham, de oud-kok van Frans op bezoek geweest. Echt een mooie dag.
Eindelijk gelukt om enkele foto's op te laden. Maar het nam meer dan een uur in beslag. Geduld dus.

Enkele nieuwtjes

1 Ondertussen ben ik al enkele keren op bezoek geweest in het college Jacques de Bernon in Maroua. Veel van de leerlingen kennen me nog van mijn vorige bezoeken en vragen om eens naar hun klas te komen. Zo heb ik al Duits gevolgd en gegeven in het voorlaatste middelbaar; Frans in een vierde jaar; toezicht in een eerste jaar (75 leerlingen).
2 Al enkele jonge moedertjes ontmoet, o.a. Asta Adèle van Mémé.
3 Met Frans ben ik gaan kijken naar een gemeenschapszaal die met steun van Waregem afgewerkt werd. De laatste zes km ernaar toe waren heel moeilijk berijdbaar.
4 Morgen is het de dag van de jeugd en zal er weer volop opgetrokken worden om als school de eerste prijs in de wacht te slepen . Vier uur lang stapten leerlingen van alle niveaus, en naar het einde verenigingen marcherend voorbij. De leerlingen van de lagere scholen luid zingend. Sommigen waren er al om 7u30 en stapten op om 11u30
5 Zaterdag vertrek ik voor een week naar Mémé. Voor de foto’s:geduld!!

Enkele korte nieuwsjes

Goed aan gekomen in Maroua!

Eerst nog wat spelen met Roland, het jongste zoontje van mijn gastgezin. Gabriel voerde me dan naar de luchthaven en ik was de twaalfde in de rij om in te checken.
De vlucht naar Maroua is vlekkeloos verlopen. Geen problemen met de weg er naar toe. Geen moeilijkheden met het inchecken en een rustige vlucht. Leuk toeval: ik kon naast een Colombiaanse pater van Ouzal zitten en zo wat bijpraten.
Frans Byl stond ons op te wachten en het vliegtuig landde om 13u20 (5' vertraging!!)
Daarna zijn we samen wat gaan eten en konden zo al heel wat met mekaar uitwisselen. Mijn probleem met het verlengen van mijn visum zal waarschijlijk opgelost kunnen worden. Ik kreeg ook de vraag van een vriend Joel om te helpen bij het oplossen van een gelijkaardig visumprobleem van zijn vriendin Marthe.
Foto's opladen lukt nog niet. Ik probeer later nog wel.