Feest van het schaap: voor iedereen vrijaf

Nog een foto van het vriendelijke gezinnetje
Samen met de mannelijke genodigden mag ik mee proeven van het lekker bereide schaapsvlees.
De bok wordt gedood; het vel en wat vlees wordt aan een arm gezin geschonken
Na het gebed haast iedereen zich naar huis om te feesten; iedereen te voet, de stad is onherkenbaar rustigVoor ‘la fête du mouton’ is er heel wat meer volk naar de moskee gekomen dan op andere vrijdagen
Zingen en dansen de meisjes op “Go tell it on the mountain”

Terwijl de jongens voetballen en het om 6u40 al 8-1 is…

Opname in het ziekenhuis in Kameroen

Etienne vroeg me om maandag met zijn zieke zuster naar Tokombéré te gaan. We vertrokken (zieke moeder, vader, oudste dochter (12 jaar) jongste kind (2 jaar), Etienne en ik) om 7 uur eerst naar Mayo Ouldemé waar zij een doorverwijzing van de dokter moesten halen.
Meer dan een uur later konden we verder doorrijden naar Tokombéré. De weg was gelukkig vrij goed.
Hoe verloopt een ziekenhuisopname in Kameroen:
• ziekenboekje afgeven en wachten tot ze jouw naam afroepen
• 500 cfa betalen. (75 eurocent)
• Ernaast aanschuiven om je bewijs van betaling af te wachten.
• Aan schuiven bij de verpleger die een eerste onderzoek doet.
• Met een document van hem aanschuiven bij de dokter telkens je ziekenboekje op een stapel leggend en wachtend tot ze je binnenroepen.
• Je rekening voor de opname en de medicamenten betalen (ceremonie zoals bij het begin.
• Uiteindelijk krijg je een document met alles wat met de patiënt moet gebeuren en wijzen ze je vaagweg naar welke vleugel je moet begeven.
• Niemand begrijpt het direct en na uitleg van een voorbijgaande verpleger krijgt de vrouw eindelijk een bed.

Voor de derde keer autopech en deze keer serieuzer. Het duurt dan ook twee dagen om de vervangstukken te vinden en ze te monteren! Een vijfde van de factuur zijn vervoerskosten.

Op bezoek in Mémé

Vrijdag 20 november vertrek ik naar Mémé, de parochie die ik sinds 2000 het best ken.
Direct enkele Afrikaanse autoproblemen:
• Ik laat mijn tank helemaal vullen maar er is een gat in de toevoerbuis en hij loopt over.
• Als ik op een helling parkeer loopt hij nog eens over
• En als we op zaterdag op bezoek gaan naar Mayo Ouldemé een parochie in de buurt, heb ik mijn eerst lekke band en stellen we vast dat er geen kruissleutel in de wagen zit. Gelukkig waren we net in de parochie en konden ze ons daar helpen.

Bij de aankomst in Mémé word ik zeer hartelijk ontvangen door de familie van de hoofdcatechist en mag daar zelfs overnachten want de pastoor en de zusters zijn niet thuis.

Voor het eerst maak ik ook een dorsnacht mee. Na zonsondergang zullen dertien jonge mannen 3 uur lang zingend de mil van Etienne dorsen. Nadien kunnen ze bij een vuur van het kaf zich laven aan het milbier (bilbil) en nieuwe krachten opdoen door samen hun ‘boule de mil’ te eten. Voor de foto heb ik het zelf ook een vijftal minuten geprobeerd. Ze wannen het grootste deel en brengen de oogst naar de graanzolder.
Een prachtig voorbeeld van dorpssolidariteit.

De volgende morgen warmen de mensen zich bij een strovuurtje en wannen ze het laatste koren. (voor de jongeren, wannen = graan scheiden van kaf)

Dank zij de breiclub van Marie-Louise kon ik al enkele moeders heel gelukkig maken. Nogmaals hartelijk dank. Misschien herkennen de breioma’s hun meester-werkjes.

De zusters waren ook heel blij met de breinaalden en haakpennen en ander breigerei die ik van de zusters van de Karmel gekregen had. Ze zullen goed dienst doen bij de vorming van tienermeisjes die nooit naar school gingen.

Op bezoek in het ziekenhuis

Gisterenmiddag zijn Frans en ik naar het ‘hospital van Meskine’ geweest. Een viertal kilometer van het centrum van Maroua. We gingen er de medicamenten voor Germaine ophalen. Een privéziekenhuis onder leiding van een paar Amerikaanse dokters. Eerst moeten de af te halen medicamenten in een bureau betaald worden en dan moet je aanschuiven om ze op te halen.
Aïssa had een niet verzorgde tandinfectie die heel haar tandbeen aangetast heeft. Ze werd op het nippertje gered. In 90% van zo’n infectie overleeft het kind niet. Ze zal wel nog een reconstructie van het verwijderde gebeente moeten ondergaan in Togo. Zo vertelde me een Amerikaanse dokteres. Naast haar haar broer die in het ziekenhuis haar helpt met eten, wassen enz.
De wachtzaal zit ’s morgens bomvol.
Frans aan de ingang van het ziekenhuis.

Enkele foto's

Op bezoek in een gezin aan de rand van Maroua.
Het 'schitterende' voetbalveld van Zamay.
Op de terugweg van Hina plots tussen een kudde vee.
De inzegening van de Kerk van Hina.
Priester Frans en Ann- Marie, de eerste zuster van Mémé ( De eerste parochie van Frans)
Vorige keer lukte me het niet om een foto op de blog te zetten. Ik probeer nog eens.
Verder verloopt alles naar wens

In Maroua

Beste familie en vrienden,
Stilaan voel ik me weer wat thuis in Noord Kameroen. Aanpassen aan de temperatuur was wat moeilijker dan vorige keer maar nu gaat het al goed om de dertig graden in de schaduw te verdragen. Ik moet wel ’s middags wat langer siësta nemen.
Voor het ogenblik verblijf ik in Maroua. Leuk is dat ik Toon Vrelust (Herentals) en Hilde Diels (Diest) met hun 20 maand oude zoontje Hannes als dichte buren heb. Hij werkt voor Broederlijk Delen met plaatselijke Ngo’s onder andere voor het aanleggen van waterputten. Zij helpt als vrijwilligster bij de opleiding van de vrouwen.
Het doet ook deugd heel wat kennissen van vorig jaar terug te zien en wat bij te praten. Zo heb ik ook een breiwerk geschenkje kunnen geven voor het derde kindje van een gezin dat verantwoordelijk is in een saré.
Zelf heb ik in Hina al een inzegening van een nieuw kerkje bijgewoond. Tijdens die viering werden ook een tiental mensen door de bisschop gevormd. Een dienst van 3u30 die we van onder de bomen mee volgden want de weg was uiterst slecht (1 uur voor ongeveer dertig kilometer).
Tot de volgende keer.

Goed aangekomen!

Eerst en vooral zeer hartelijk dank aan al diegenen die me op zoveel manieren helpen en steunen om er weer een mooi verblijf van te maken.
Het vliegtuig vertrok met een uurtje vertraging (11u15) maar we haalden op de vlucht van 5uur een half uur van die vertraging in en kwamen om 5u30 in Yaounde aan. Geen problemen met papieren en douane en een mooi onthaal door Mado en haar man Gabriël en pater Thomas van Scheut. De temperatuur viel mee 26° en licht bewolkt.