Dinsdag 23 jan 2007
Vandaag vertrekken we naar het westen, op bezoek bij Filip, Djumaï en Stef in Kumbo en Annie Leroy in Bafoussam. We hopen vanavond in Ngaoundere aan te komen en er Fadi Marie en Timacotché (2 unifstudenten van Mémé) te ontmoeten.
Gisteren hebben we voorlopig afscheid genomen van Maroua, op school, in de saré, bij de studenten van Mémé en op de procure.
De experimenten met Terra Cottem blijven groeien. Enkele leerlingen van 5A werken verder aan het rapport en ook de leerlingen van 3C zullen een experiment uitvoeren en er verslag over uitbrengen. Jammer genoeg krijg ik nog geen respons vanuit Vlaanderen. Ik blijf iedereen die in het probleem van waterbeheer en desertificatie geïnteresseerd is oproepen om te reageren en aan de dialoog daar rond mee te werken. In de klassen vervang ik afwezige leraren, o.a. voor catechese, voor Frans, om een opdracht ‘ krant lezen’ in het voorlaatste jaar te begeleiden. In de vooravond oefenen we dan voor de leerlingen die van een dorpsschool komen lezen en schrijven Frans.
’s Avonds hebben we zuster Alice van Mémé nog wat geholpen met wat Excel-les.
De vorming van ongeveer 30 jonge ongeschoolde meisjes in Mémé verloopt volgens haar goed en de 3 nieuwe novices passen zich zeer goed aan aan hun nieuwe omgeving.
Door de internet problemen zijn onze E-mail contacten wat teruggelopen. We moeten immers 7 km naar stad en 750 cfa per uur betalen.
We verwachten heel wat van ons 10-daags bezoek in een heel andere streek en houden jullie wel op de hoogte van onze ervaringen.
Woensdag 24 jan 2007
We zijn gisteren met een uur vertraging vertrokken omdat Frans nog een aantal zaken moest regelen.
Om 11u30 hadden we via een slechte weg Garoua bereikt (210 km in 3u = 70km/u gem), we bezochten kort de missie van de oblaten en aten op de procure.
De etappe naar Ngaoundere nam ik het stuur over en gelukkig was de weg in een veel betere staat. Alleen de ‘slapende gendarmen’ = verraderlijk hoge bermen, remden ons bij elke brug af tot stapvoets rijden. Toen we voorbij het park van Benoué reden, hadden we geluk want dicht bij de weg zat er een kolonie apen die niet wegvluchtte. We legden de 292km af in 3u30 = 83 km/u.
Nadat we onze kamer gekregen hadden op de procure van de Poolse gastenzuster en een stevige pint, gingen we Fadi Marie en Timacoché bezoeken. Ze waren alle twee opgetogen met het bezoek en wij zagen hoe studenten in Ngaoundere gehuisvest zijn. Jammer genoeg hadden we niet veel tijd want het eten was om zeven uur en de zuster had ons hoogstens vijf minuten respijt gegeven.
Na wat TV-kijken en de foto’s in te lezen gingen we vroeg slapen.
Donderdag 25 jan 2007
Na een ochtendwandeling in de buurt, de mis en het ontbijt vertrekken we om 7u30 richting Tibati. Volgens de kenners van de streek, zijn vooral de eerste 40km moeilijk. Ze krijgen inderdaad gelijk: er zijn soms enorm diepe putten in de weg en Frans moet dus heel de tijd op zijn ‘qui vif’ zijn. We rijden tegen een gemiddelde van 48km/u. Tegen 12u30 komen we eraan en eten bij pater Hans, een Italiaan van de orde Mill Hills. De streek is heel dun bevolkt en eerder dichte savanne in heuvelachtig gebied. Het is ook een stofferige rit vooral bij het voorbijsteken van zwaar beladen vrachtwagens of het kruisen van een tegenligger. We hebben nog heel wat voor de boeg en rijden onmiddellijk na het eten door. Gelukkig is het laatste stuk door eerder berggebied wat beter vooral doordat er in de klimgedeelten asfalt ligt.
Tegen 17u30 komen we in Mayo Darle aan en een seminarist in stage ontvangt ons samen met vijf zusters Franciscanessen. Ze zijn druk in de weer want zondag komt de bisschop voor de wijding van drie diakens. Na een fruitsap en een stortbad, eten we. Voor mij de eerste keer boule van maniok. We babbelen nog wat over de missiepost. Er zijn maar een vijfhonderd christenen in een overwegend islamgebied (85% van de ongeveer 10 000 inwoners). De priester en de zusters moeten dus heel sober leven. Er is geen elektriciteit en om acht uur valt de reserve van de zonnebatterij uit. Ze wonen op 500 km van de bisschopsstad Ngaoundere.
We gaan dus weer vroeg slapen want morgen is de mis om 6 uur.
Vrijdag 26 januari 2007
Na de mis, bij kaarslicht en een lekker ontbijt nemen we afscheid van de vriendelijke parochiepriester Etienne, zijn stagiair Joseph en de zusters. Via moeilijk bereidbare wegen komen we in Atta aan omstreeks 10u10. We zijn er te gast bij Canadese zusters. Het is een grote missiepost met school, vormingscentrum en een nieuw en verzorgd sanitair centrum. Frans wisselt uitgebreid nieuws uit over het noorden en de vroegere priesters van de streek en omstreeks 1 uur gaan we aan tafel. De zusters leggen ons ook uit waarlangs we best rijden en dat we moeten opletten in de theestreek omdat er al een hele tijd sociale onrust is. De arbeiders in de plantages worden onderbetaald en heel laattijdig. De weg is in goede staat en ik neem het stuur over. We rijden over een van de beste pistes die we ooit gehad hebben maar krijgen een serieuze klim voor de boeg die we voor bepaalde delen in 1ste versnelling moeten nemen. In de theestreek rijden we onze eerste band aan flarden en met de hulp van een paar helpers klaren we de klus in heel korte tijd. Frans rijdt weer en gelukkig want de weg is veel slechter en omstreeks 17u30 komen we in Kumbo aan waar Filip al op de uitkijk staat. Nadat Filip onze slaapplaats in een nieuw parochiaal centrum heeft aangewezen, eten we samen met Djumaï en Stef. We zijn moe van de lange rit en gaan redelijk vroeg slapen. We zijn op 1198 km van Maroua op een behoorlijke hoogte en het is hier wel frisser. Morgen moeten we eerst op zoek naar een nieuwe band en gaan we ook op internet naar onze mails kijken.
Vandaag vertrekken we naar het westen, op bezoek bij Filip, Djumaï en Stef in Kumbo en Annie Leroy in Bafoussam. We hopen vanavond in Ngaoundere aan te komen en er Fadi Marie en Timacotché (2 unifstudenten van Mémé) te ontmoeten.
Gisteren hebben we voorlopig afscheid genomen van Maroua, op school, in de saré, bij de studenten van Mémé en op de procure.
De experimenten met Terra Cottem blijven groeien. Enkele leerlingen van 5A werken verder aan het rapport en ook de leerlingen van 3C zullen een experiment uitvoeren en er verslag over uitbrengen. Jammer genoeg krijg ik nog geen respons vanuit Vlaanderen. Ik blijf iedereen die in het probleem van waterbeheer en desertificatie geïnteresseerd is oproepen om te reageren en aan de dialoog daar rond mee te werken. In de klassen vervang ik afwezige leraren, o.a. voor catechese, voor Frans, om een opdracht ‘ krant lezen’ in het voorlaatste jaar te begeleiden. In de vooravond oefenen we dan voor de leerlingen die van een dorpsschool komen lezen en schrijven Frans.
’s Avonds hebben we zuster Alice van Mémé nog wat geholpen met wat Excel-les.
De vorming van ongeveer 30 jonge ongeschoolde meisjes in Mémé verloopt volgens haar goed en de 3 nieuwe novices passen zich zeer goed aan aan hun nieuwe omgeving.
Door de internet problemen zijn onze E-mail contacten wat teruggelopen. We moeten immers 7 km naar stad en 750 cfa per uur betalen.
We verwachten heel wat van ons 10-daags bezoek in een heel andere streek en houden jullie wel op de hoogte van onze ervaringen.
Woensdag 24 jan 2007
We zijn gisteren met een uur vertraging vertrokken omdat Frans nog een aantal zaken moest regelen.
Om 11u30 hadden we via een slechte weg Garoua bereikt (210 km in 3u = 70km/u gem), we bezochten kort de missie van de oblaten en aten op de procure.
De etappe naar Ngaoundere nam ik het stuur over en gelukkig was de weg in een veel betere staat. Alleen de ‘slapende gendarmen’ = verraderlijk hoge bermen, remden ons bij elke brug af tot stapvoets rijden. Toen we voorbij het park van Benoué reden, hadden we geluk want dicht bij de weg zat er een kolonie apen die niet wegvluchtte. We legden de 292km af in 3u30 = 83 km/u.
Nadat we onze kamer gekregen hadden op de procure van de Poolse gastenzuster en een stevige pint, gingen we Fadi Marie en Timacoché bezoeken. Ze waren alle twee opgetogen met het bezoek en wij zagen hoe studenten in Ngaoundere gehuisvest zijn. Jammer genoeg hadden we niet veel tijd want het eten was om zeven uur en de zuster had ons hoogstens vijf minuten respijt gegeven.
Na wat TV-kijken en de foto’s in te lezen gingen we vroeg slapen.
Donderdag 25 jan 2007
Na een ochtendwandeling in de buurt, de mis en het ontbijt vertrekken we om 7u30 richting Tibati. Volgens de kenners van de streek, zijn vooral de eerste 40km moeilijk. Ze krijgen inderdaad gelijk: er zijn soms enorm diepe putten in de weg en Frans moet dus heel de tijd op zijn ‘qui vif’ zijn. We rijden tegen een gemiddelde van 48km/u. Tegen 12u30 komen we eraan en eten bij pater Hans, een Italiaan van de orde Mill Hills. De streek is heel dun bevolkt en eerder dichte savanne in heuvelachtig gebied. Het is ook een stofferige rit vooral bij het voorbijsteken van zwaar beladen vrachtwagens of het kruisen van een tegenligger. We hebben nog heel wat voor de boeg en rijden onmiddellijk na het eten door. Gelukkig is het laatste stuk door eerder berggebied wat beter vooral doordat er in de klimgedeelten asfalt ligt.
Tegen 17u30 komen we in Mayo Darle aan en een seminarist in stage ontvangt ons samen met vijf zusters Franciscanessen. Ze zijn druk in de weer want zondag komt de bisschop voor de wijding van drie diakens. Na een fruitsap en een stortbad, eten we. Voor mij de eerste keer boule van maniok. We babbelen nog wat over de missiepost. Er zijn maar een vijfhonderd christenen in een overwegend islamgebied (85% van de ongeveer 10 000 inwoners). De priester en de zusters moeten dus heel sober leven. Er is geen elektriciteit en om acht uur valt de reserve van de zonnebatterij uit. Ze wonen op 500 km van de bisschopsstad Ngaoundere.
We gaan dus weer vroeg slapen want morgen is de mis om 6 uur.
Vrijdag 26 januari 2007
Na de mis, bij kaarslicht en een lekker ontbijt nemen we afscheid van de vriendelijke parochiepriester Etienne, zijn stagiair Joseph en de zusters. Via moeilijk bereidbare wegen komen we in Atta aan omstreeks 10u10. We zijn er te gast bij Canadese zusters. Het is een grote missiepost met school, vormingscentrum en een nieuw en verzorgd sanitair centrum. Frans wisselt uitgebreid nieuws uit over het noorden en de vroegere priesters van de streek en omstreeks 1 uur gaan we aan tafel. De zusters leggen ons ook uit waarlangs we best rijden en dat we moeten opletten in de theestreek omdat er al een hele tijd sociale onrust is. De arbeiders in de plantages worden onderbetaald en heel laattijdig. De weg is in goede staat en ik neem het stuur over. We rijden over een van de beste pistes die we ooit gehad hebben maar krijgen een serieuze klim voor de boeg die we voor bepaalde delen in 1ste versnelling moeten nemen. In de theestreek rijden we onze eerste band aan flarden en met de hulp van een paar helpers klaren we de klus in heel korte tijd. Frans rijdt weer en gelukkig want de weg is veel slechter en omstreeks 17u30 komen we in Kumbo aan waar Filip al op de uitkijk staat. Nadat Filip onze slaapplaats in een nieuw parochiaal centrum heeft aangewezen, eten we samen met Djumaï en Stef. We zijn moe van de lange rit en gaan redelijk vroeg slapen. We zijn op 1198 km van Maroua op een behoorlijke hoogte en het is hier wel frisser. Morgen moeten we eerst op zoek naar een nieuwe band en gaan we ook op internet naar onze mails kijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten